Franka naar school & verhuizen?

Hej allihopa!

De tijd vliegt, inmiddels ben ik alweer 3 maanden inwoner van Stockholm. De laatste keer eindigde ik met het bezoekje van Antoinet en Edwin en mijn dag vrij waarop ik met een Amerikaans meisje had afgesproken.

Het weekend erna had ik met een aantal Nederlandse meiden afgesproken en in de avond ging ik met een aantal andere au pairs naar een feest ergens in de stad om het zomerseizoen af te sluiten. Heel leuk! Op zondag ben ik samen met een klasgenootje naar de koning gaan kijken, hij zat 40 jaar op de troon en gaf een toespraak en iedereen mocht het paleis in, het was leuk om mee te maken maar verder was het eigenlijk niet heel erg bijzonder allemaal. De koning maakte wat grapjes (tenminste, daar gingen we vanuit, aangezien iedereen lachte) en het was enorm druk.

De week erna was weer druk, Franka was nog thuis de hele dag en dat was zwaar. In het weekend weer uit geweest met hetzelfde Amerikaanse meisje en op zondag ging ik samen met Caroline naar Gröna Lund, nog voor mijn verjaardag. Dat is een pretpark in de stad, met allemaal achtbanen en zo (had ik volgens mij al eerder over verteld, maar toen gingen we met de kinderen, nu gingen we samen). Echt heel erg leuk, eventjes wat doen met Caroline zonder dat de kinderen er bij waren.

In week 39 kon Franka eindelijk beginnen op de dagis (kinderopvang, tot en met 6 jaar als ik het goed heb). Mijn dagen bestaan nu dus uit:
- om 7 uur helpen met ontbijt regelen voor de kids, ze helpen aankleden, zorgen dat Mio en Stella klaar zijn rond kwart voor 8 zodat Daniel of Caroline ze naar school kan brengen.
- rond 9 uur Morris en Franka naar de dagis brengen.
- eventjes opruimen na het ontbijt en stofzuigen
- vrij van ongeveer half 10 tot 3
- om 3 uur Franka en Morris ophalen, en daarna komen ook Mio en Stella thuis en kook ik af en toe of speel ik wat met ze tot Caroline of Daniel thuis is.
Heel prima dus en er zit een goede routine in dus ik hoef eigenlijk nergens meer over na te denken.

Elke dinsdag en donderdag van 18:00 tot 20:30 ga ik in de stad naar mijn Zweedse cursus. Het gaat al steeds beter, ik versta al redelijk wat en met de kinderen kan ik al best goed praten, en dus ook normale gesprekken voeren. Stella is in die leeftijd dat ze me constant uitlacht en verbeterd als ik even iets verkeerd doe, maar dat is ook eigenlijk wel schattig en ik leer er goed van, dus dat is mooi. Voor de kerst ben ik klaar met mijn cursus, dus ik moet nog even bekijken wat ik erna ga doen, want het lijkt me toch wel leuk om echt vloeiend Zweeds te kunnen aan het eind van dit jaar.

Het lastigste is Morris de laatste tijd. Hij wil niet dat ik hem breng en/of haal naar/van de dagis en hij doet net alsof ik hem nooit snap. Dan vraagt hij bijvoorbeeld om een broodje, maar als ik hem een broodje geef gilt hij tegen Daniel dat ik hem niet snap omdat hij een broodje mee naar school wilt. Ja, dat moet hij dan wel zeggen… Maar ach, het is een fase. Laatst was er ook een dag dat hij niet naar huis wilde, nou, na een kwartier hem eindelijk in de auto gekregen naar huis. Kwam hij de auto niet uit. Ik kon hem niet daar laten zitten, dus ik zei dat hij moest luisteren en eruit moest komen, maar nee, meneer keek me niet aan, negeerde me voor zo’n 10 minuten en zette het daarna op een krijsen omdat hij in z’n broek had geplast en hij dus van mij moest douchen. Toch lastig, 4jarige kinderen die een eigen willetje hebben en enorm verwend zijn.

De afgelopen weekenden waren erg zwaar. 3 weken terug gingen Caroline en Daniel op vrijdagochtend weg, richting Göteborg, want ze hadden een feestje. Ze kwamen op zaterdagmiddag weer thuis, en ik was dus met de kinderen alleen. Gelukkig ging het allemaal goed, ze luisterden prima en er waren geen problemen. De week erna gingen ze naar Italië, zomaar. Op zaterdagochtend om 5 uur vertrokken ze en op maandagavond rond 6 uur kwamen ze weer thuis. Gelukkig was er toen wel hulp, ook al wisten die 2 meiden vrijwel niks van kinderen en wat ze moesten doen, ook al waren ze ouder dan ik. Maar ik mag niet zeuren, zonder hen had ik het niet volgehouden. Franka heeft constant alle aandacht nodig en de anderen willen van alles, dus het was mooi dat ik niet alleen was. Ik was wel enorm blij toen Caroline en Daniel weer thuis waren, het is erg zwaar om die 4 kinderen zo dag en nacht te hebben.

Voor de rest is het allemaal leuk. Ik ben naar de grootste IKEA ter wereld geweest met de Nederlandse meiden en we zijn naar een park geweest, heel erg mooi nu met al die kleuren hier! Alle blaadjes zijn geel of rood, en met de zon erbij is dat echt heel mooi. Ik ontmoet steeds weer nieuwe mensen, en ik voel me hier nog steeds helemaal thuis.

O ja, nog een nieuwtje: de familie waar ik nu woon wil misschien gaan verhuizen. Dinsdag kwamen ze met het idee om bij een huis te gaan kijken, donderdag gingen ze meteen nog een keer bij hetzelfde huis kijken en mocht ik mee, en gister stond er ineens een makelaar bij ons in huis. Gaat heel snel dus allemaal, maar het ‘nieuwe’ huis is echt fantastisch. ENORM groot, het is een typisch Zweeds Pippi Langkous huis. Nou maar hopen dat alles door gaat nu ik nog hier ben!

Liefs vanuit Zweden!

Ps. Het is hier wel al enorm koud zeg. Het heeft al een aantal nachten gevroren en overdag is het vrij vaak heel zonnig, maar dan wel rond de 3 graden met een hele koude wind. Op het weerbericht zag ik dat er al sneeuw aan komt, ik ben benieuwd….